เรื่องปกติ..ที่ไม่ปกติ

เวลาจะเรียนเคมี คนส่วนใหญ่มักจะมุ่งเป้าไปที่ 2 สิ่งนี้ก่อน
– ต้องเรียนเนื้อหาให้เข้าใจ
– แนวข้อสอบตรงและมีวิธีแก้โจทย์

เราจึงมักจะได้เรียนเคมีกันอยู่ 3 แบบ
.
1. สอนให้เข้าใจเนื้อหา
คือสอนให้น้องรู้ทุกเนื้อหา อ่านโจทย์เข้าใจ ดูเฉลยรู้เรื่อง แต่ไม่สอนว่า เริ่มคิดเองยังไง ไปต่อแบบไหน ก็มักไปสตั้นท์ตอนสอบ คือเรียนเข้าใจแต่ไปไม่เป็น
.
2. สอนวิธีแก้โจทย์มากมาย
คือมีโจทย์ให้น้องฝึกทำแทบทุกรูปแบบ ให้รู้ว่าทำยังไงถึงได้คำตอบ พอเอาวิธีเหล่านี้ไปใช้ตอนสอบก็ทำได้ครับ แต่ทำไม่ทัน
.
3. สอนทั้งเนื้อหาและโจทย์พร้อมเทคนิค
แบบนี้จะใช้เวลานานสุดๆ แลกกับได้ครบทุกอย่าง ทำข้อสอบได้ คะแนนโอเค แต่ความรู้ที่เรียนมาอยู่ในสมองน้องได้ไม่นาน พอขึ้น ม.6 ก็ต้องเรียนของ ม.4-5 ซ้ำอีกรอบ
.
.
ใครไปสุดแบบ 3 แล้วก็ไม่รู้จะทำไงต่อ ใครๆเขาก็เรียนกันจนกลายเป็นเรื่องปกติ (ทั้งๆที่มันไม่ปกติ)
.
.

สิ่งสำคัญที่ถูกมองข้าม

ลึกๆแล้วน้องคงไม่อยากเจอ 3 แบบที่ว่านี้ใช่ไหมครับ เพราะความตั้งใจ ความขยันของน้องจะสูญเปล่าถ้าเรียนแล้วลืม
.
ทำไมถึงเรียนแล้วลืมล่ะ? นั่นเพราะคนส่วนใหญ่มองไปที่เป้าหมาย และไม่ได้สนใจอาวุธที่ตัวเองมีอยู่
.

.
อาวุธที่ใช้เรียนใช้สอบ คือ “สมอง” ถ้าน้องรู้สึกเหนื่อยกับการเรียน มีปัญหากับการสอบ อาจเป็นเพราะน้องยังไม่ได้ลับคมให้กับมัน

น้องอยากเป็นคนกลุ่มไหนครับ?

นี่คือรูปกราฟคะแนนสอบวิชาสายวิทย์ หลังจบม.6 น้องจะเป็นส่วนหนึ่งในกราฟแท่งใดแท่งหนึ่ง
.
ถ้าเราขีดเส้นแบ่งครึ่งที่ 50 คะแนน น้องอยากอยู่ฝั่งไหนครับ? และคิดว่าอะไรทำให้น้องได้ไปอยู่ฝั่งนั้น?
.

แน่นอนครับทุกคนอยากอยู่ฝั่งขวา แต่ความจริงคือ จากคน 9 หมื่น อยู่ฝั่งขวาแค่ 6-7 พัน
.
หลายคนตอบว่าคนที่อยู่ฝั่งขวา คือคนที่ตั้งใจเรียน/ความขยัน งั้นแปลว่าอีก 8 หมื่นกว่าคนขี้เกียจหรอ?
.
กลุ่มซ้าย (8 หมื่นกว่าคน) มีทั้งคนที่ไม่เรียนเลย คนเรียนกลางๆพอไปได้ และคนที่ตั้งใจขยันเรียน รวมอยู่อย่างละเป็นหมื่นๆคนครับ

กลุ่มขวา (มีอยู่ 6-7 พันคน) ส่วนใหญ่จะเป็นคนขยันตั้งใจเรียน และมีอยู่หลายร้อยคนที่ออกจะขี้เกียจด้วยซ้ำ แต่รู้เทคนิคเคล็ดลับบางอย่างที่ใช้ทำคะแนนสอบสูงๆได้

.
สิ่งที่น้องต้องมี จึงไม่ใช่แค่ความขยันครับ แต่เป็น “ความสามารถในการทำข้อสอบ”
.

.

ตอนไปสอบ

เราต้อง ดึงความรู้ออกมาแก้โจทย์ ในเวลาที่จำกัด น้องได้ฝึกสิ่งนี้กันมากแค่ไหนก่อนถึงวันสอบ?

.
.

แต่ตอนเรียน..

เรามักใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการ นั่งดู ฟัง และจดตามสิ่งที่ครูสอน กลับมาก็อ่านทบทวน หาหนังสือมาอ่านเพิ่ม
.
ที่พูดมานี่มันคือการ ใส่ความรู้เข้าสมอง กินเวลาของการเรียนไปเกือบหมดแล้ว (นี่เรายังไม่ได้ฝึกสิ่งที่ใช้สอบแข่งกับคนทั้งประเทศเลย)
.
ความรู้ที่น้องจดใส่สมองมา มันคือความรู้ของคนอื่น เหมือนยืมมาใช้ อยู่ในสมองได้ไม่นาน เพราะยังไม่ใช่ความรู้ของน้องเอง
..

..

ทำไงให้ความรู้ติดสมองได้นาน?

.
ความรู้ที่เรียนมา น้องต้องตกตะกอนเป็นความรู้ของตัวเองครับ แล้วมันจะอยู่กับน้องยาวเลย
.
สิ่งนี้จะเกิดตอนฝึกคิดเองทำเอง ได้ลองผิดลองถูก ก็คือตอนทำการบ้านนั่นแหละ แต่มีคนกี่ % ล่ะที่ทำการบ้านเอง
.
“การตกตะกอนความรู้” มันสำคัญมากๆ แล้วทำไมถึงเอาเรื่องสำคัญขนาดนี้มาโยนเป็นการบ้าน เป็นภาระให้เด็กล่ะ?
.
ทำไมไม่ทำสิ่งสำคัญนี้กันให้เสร็จตั้งแต่ตอนเรียนล่ะ?
.

.

.

ผลลัพธ์ที่เกิดขึ้น

น้องเอิร์นอยู่ ม.6 ทำโจทย์เคมีแทบไม่ได้เลยจนเดือนมกรา (ก่อนสอบ 2 เดือน) มาเริ่มเรียนด้วยวิธีนี้จนถึงวันสอบ..และทำคะแนนเคมีได้ 78/100 แล้วได้เรียนหมอตามที่หวังไว้

.
.
.
วิธีเดียวกันนี้..ทำให้น้องเพชร (ม.3) ที่ยังไม่เคยแตะเคมี ม.ปลาย สามารถสอบติด สอวน.เคมี ทะลุไปค่าย 2 โดยใช้เวลาเพียงเดือนกว่าๆก่อนสอบ เรียนเก็บเคมีของ ม.4 ได้ครบในเวลาไม่ถึง 30 ชม. ผ่านคอร์สออนไลน์
.

หรืออย่างน้องนัท..ที่เรียนจบทุกอย่างมาแล้ว แต่พอลองทำข้อสอบแล้วรู้สึกไม่ไหว เลยคิดจะรื้อใหม่ตอน 7 เดือนก่อนสอบ มาเริ่มเรียนด้วยวิธีนี้เพียง 100 ชม.คอร์สนิดๆ

พอจับทางได้ก็เอาวิธีนี้ไปใช้กับวิชาอื่นด้วย คะแนนออกมาได้อยู่ระดับบนๆของคณะ
.

.
.

ประโยชน์ที่น้องได้มากขึ้น

.